WOW - World Of Warcraft

WOW

Gra komputerowa z gatunku MMORPG wyprodukowana przez amerykańską firmę Blizzard Entertainment. Akcja gry toczy się 4 lata po wydarzeniach przedstawionych w grze Warcraft III: The Frozen Throne, w świecie stworzonym w 1994 r. na potrzeby Warcraft: Orcs & Humans. WoW jest czwartą (nie licząc dodatków) grą w uniwersum Warcrafta.

Gra World of Warcraft została wydana 23 listopada 2004 roku w Ameryce Północnej, Australii i Nowej Zelandii na dwie platformy: PC i Macintosh. Sprzedaż gry po 24 godzinach wyniosła 240 tysięcy egzemplarzy. Mimo że w Korei Południowej premiera odbyła się 18 stycznia 2005 roku, grę można było już kupić w listopadzie 2004. Premiera europejska odbyła się 11 lutego 2005 roku, w sprzedaży dostępnych jest pięć wersji: angielska, francuska, hiszpańska, niemiecka oraz rosyjska. 2 marca 2005 w Chinach rozpoczęły się zapisy na beta testy tej gry, w ciągu godziny zarejestrowało się 100 000 osób.  

W Chinach gra trafiła na półki 6 lipca 2005. World of Warcraft został uznany za najlepszą grę targów gier komputerowych E3 w 2003 roku. Pierwszy dodatek do World of Warcraft pod tytułem World of Warcraft: The Burning Crusade został wydany 16 stycznia 2007. Dnia 3 sierpnia 2007 pojawiła się informacja o drugim dodatku World of Warcraft: Wrath of the Lich King, który ujrzał światło dzienne 13 listopada 2008 roku. W 2009 roku została potwierdzona informacja o trzecim dodatku do gry. World of Warcraft: Cataclysm miał premierę 7 grudnia 2010 roku.

World of Warcraft na początku swego działania miał pewne problemy. Z jednej strony wynikało to z dużej liczby osób, które zakupiły grę, ale również z niestabilności działania serwerów. Firma Blizzard Entertainment zadecydowała o wstrzymaniu sprzedaży gry na pewien czas po rozpoczęciu gry. Następnie sprzedaż została dostosowana do liczby uruchomionych serwerów (nazywanych world lub realm – świat lub królestwo, domena). Ze względu na duży sukces marketingowy i wysoką ilość kopii gry zdarzało się, iż gracze zmuszeni byli do oczekiwania w kolejce do logowania do niektórych światów, aby nie było dużych lagów (opóźnień w transmisji danych). Po dodaniu większej liczby serwerów, kolejki stały się o wiele krótsze i wznowiono sprzedaż gry. Tym niemniej w niektórych lokalizacjach, takich jak Stormwind City czy Orgrimmar, gracze doświadczają problemów związanych z działaniem serwerów oraz sieci. Firma Blizzard wydała oświadczenie o podjęciu prób rozwiązania tych problemów.

• Grę rozpoczyna się wyborem rasy i klasy postaci, a także (pośrednio – poprzez rasę) frakcji. Nadaje się swej postaci wygląd oraz imię. Po stworzeniu postaci gracz znajduje się w strefie startowej (ang. Start Zone) na pierwszym poziomie rozwoju postaci. Celem gry jest osiągnięcie 60 (lub jeśli posiada się dodatek The Burning Crusade – 70, w dodatku Wrath of the Lich King – 80, a w dodatku The Cataclysm 85) poziomu, wykonywanie zadań zlecanych (tzw: Questów) przez bohaterów niezależnych, uzyskiwanie coraz wyższej reputacji w przeróżnych ugrupowaniach, zdobywanie jak najlepszego magicznego ekwipunku oraz bronienie honoru swojej frakcji na polach bitwy. Dodatkowo można też brać udział w przeróżnych zabawach (ang. Event) takich jak: Walentynki, Festiwale, Święta Bożego Narodzenia, Halloween, Brewfest czy też Festiwal Ognia (ang. Fire Festival) albo Święto Księżyca - Pełni (Lunar Festival)

(serial) dr house

Dr House 

(ang. House; House, M.D.) – amerykański medyczny serial telewizyjny produkowany dla stacji telewizyjnej FOX. Zadebiutował na antenie 16 września 2004 roku.

Fabuła serialu koncentruje się na osobie dr. Gregory'ego House'a (Hugh Laurie), niekonwencjonalnego, szalonego, a zarazem genialnego lekarza, kierującego zespołem diagnostycznym w fikcyjnym Szpitalu Klinicznym Princeton-Plainsboro (PPTH) w New Jersey. 

W każdym odcinku dr House wraz ze swoim zespołem próbuje zdiagnozować i wyleczyć pacjentów przejawiających rozmaite objawy, niewyjaśnione wcześniej przez innych lekarzy. W pierwszych trzech sezonach zespół dr House'a tworzyli: dr Allison Cameron (Jennifer Morrison), dr Robert Chase (Jesse Spencer) i dr Eric Foreman (Omar Epps), od czwartego sezonu dr Chris Taub (Peter Jacobson), dr Lawrence Kutner (Kal Penn) oraz dr Remy "Trzynastka" Hadley (Olivia Wilde), a od siódmego sezonu w zespole pojawiła się Martha M. Masters (Amber Tamblyn). Ponadto serial ukazuje prywatne życie House'a i członków jego zespołu, najlepszego i jedynego przyjaciela dr Jamesa Wilsona (Robert Sean Leonard), ordynatora oddziału onkologii oraz dr Lisy Cuddy (Lisa Edelstein), dyrektor szpitala Princeton‑Plainsboro.

Chociaż współproducentami serialu są reżyserowie: Paul Attanasio i David Shore, stacja telewizyjna FOXDr House'a, oprócz Shore'a i Attanasio, zawiera m.in. Katie Jacobs (prywatnie żona Attanasio) oraz głównego reżysera serialu – Bryana Singera. oficjalnie jako producenta podaje jedynie nazwisko Shore'a. Koncepcję serialu opracował Attanasio, natomiast Shore był odpowiedzialny przede wszystkim za kreację głównego bohatera. Lista producentów wykonawczych

Dr House uzyskał pozytywne oceny krytyków oraz cieszy się dużą oglądalnością. Dystrybuowany w 66 krajach serial był najczęściej oglądanym programem telewizyjnym w 2008 roku. Otrzymał też wiele nagród, m.in. Peabody Award, dwa Złote Globy i trzy Emmy.

Garfield 1 i 2

Garfield 

film produkcji amerykańskiej w reżyserii Petera Hewitta z roku 2004.

Opis fabuły 1:

Zarozumiały i leniwy kot Garfield mieszka ze swoim panem, fajtłapowatym Jonem , w domu na przedmieściach. Pewnego dnia weterynarz Liz  daje Jonowi szczeniaka Odi'ego. Zazdrosny Garfield chce pozbyć się rywala. Wypędzony z domu prostoduszny i niezbyt rozgarnięty pies trafia w ręce Chapmana . Mężczyzna zamierza wytresować szczeniaka i wykorzystać go w swoim programie telewizyjnym. Tymczasem Garfielda dręczą wyrzuty sumienia. Postanawia więc odnaleźć Odi'ego.

Obsada (ver. pol.):

Opracowanie i udźwiękowienie wersji polskiej: STUDIO SONICA

Nagrania: MAFILM AUDIO BUDAPESZT

Reżyseria: Olga Sawicka

Tłumaczenie: Arleta Walczak

Dialogi polskie: Michał Kalicki

Kierownictwo muzyczne: Agnieszka Piotrowska

Teksty piosenek: Marek Robaczewski

Dźwięk i montaż: Gyorgy Fek, Jacek Osławski

Organizacja produkcji i asystent reżysera: Beata Aleksandra Kawka

W wersji polskiej udział wzięli:

• Marek Kondrat – Garfield
• Przemysław Stippa – Jon Arbuckle
• Joanna Brodzik – Liz Wilson
• Wojciech Paszkowski – Happy Chapman / Walter Chapman
• Przemysław Sadowski – Nermal
• Zbigniew Suszyński – Louis

 

Opis fabuły 2:

Jest to kontynuacja filmu o leniwym kocie który powstał w 2004 roku. W tej części Garfield wyrusza w podróż do Europy. Podczas pobytu w Londynie okazuje się, że jest on sobowtórem pewnego angielskiego kota, który dostał w spadku cały majątek po bogatym i zwariowanym biznesmenie.

Kill Bill

Kill Bill

To czwarty film Quentina Tarantino, do którego scenariusz reżyser napisał z pomocą aktorki Umy Thurman.

Gwiazdą filmu jest Uma Thurman, okrzyknięta muzą Tarantino. Właściwie jest to jeden film, jednak podzielony został na dwie części (Kill Bill i Kill Bill II), ponieważ nakręcono bardzo dużo materiału: łącznie trzy godziny i czterdzieści siedem minut. Premiera części pierwszej miała miejsce 10 października 2003 roku, a części drugiej – 14 kwietnia 2004. Zyski z części pierwszej w amerykańskich kinach wyniosły siedemdziesiąt milionów dolarów, drugiej – sześćdziesiąt sześć milionów.

Opinie o filmie są bardzo różne. Niektórzy uważają Kill Billa za filmowy majstersztyk, dla innych jest on zbyt pobłażliwym hołdem Tarantino dla kina azjatyckiego. Szczególnie krytykowane były „ciężkie” popkulturowe dialogi. Niektórzy konserwatywni krytycy zarzucali filmowi także nadmierną przemoc.

Quentin Tarantino

Uma Thurman

Fabuła filmu:

Panna Młoda jest członkinią Plutonu Śmiercionośnych Żmij o pseudonimie Czarna Mamba. Bill, jej zwierzchnik i kochanek, odnajduje ją i jej chłopaka w małej kaplicy weselnej w mieście El Paso, gdzie wraz z pozostałymi członkami Plutonu dokonują masakry: zabijają wszystkie osoby znajdujące się w kaplicy. Tak im się przynajmniej wydaje, ponieważ dwie osoby przeżyły masakrę: Panna Młoda, której Bill strzelił w głowę, oraz jej nienarodzona córka. Dziewczyna zapada w śpiączkę. Kiedy pogrążona jest we śnie, jej szpital odwiedza Elle Driver 

nasłana przez Billa: ma wstrzyknąć Pannie Młodej truciznę, aby ostatecznie dokończyć sprawę. W ostatniej chwili do Elle dzwoni Bill, który zmienia zdanie i zabrania jej uśmiercenia Panny Młodej: ma nadzieję w przyszłości wyrządzić jej jeszcze więcej krzywd.

Po tym wstępie widzimy Pannę Młodą, która przyjeżdża do Pasadeny skradzionym wozem . W Pasadenie mieszka Verenita Green, jedna z członkiń Plutonu Śmiercionośnych Żmij. Kobiety rozpoczynają walkę, jednak w pewnym momencie ze szkoły wraca córka Verenity, Nikki. Kobiety zaprzestają walki, przenosząc się do kuchni, w której uzgadniają, gdzie i kiedy dokończą pojedynek. Verenita, która przez minione cztery lata ułożyła sobie życie, chce podstępem zabić Pannę Młodą, strzelając do niej z pistoletu. Chybia jednak, a Panna Młoda zabija Varenitę wbijając jej nóż w serce. Świadkiem zajścia jest czteroletnia Nikki, którą zwabił do kuchni huk wystrzału. Panna Młoda obiecuje jej, że kiedy dorośnie, będzie czekała na jej zemstę: Nie chciałam robić tego w twojej obecności, i za to cię przepraszam. Ale wierz mi na słowo, twoja mama się doigrała. Jeżeli, kiedy dorośniesz, wciąż będziesz miała o to żal, będę czekać.

 

Przenosimy się sześć miesięcy wstecz. Panna Młoda w pewnym momencie budzi się ze śpiączki, uświadamiając sobie, że straciła dziecko i przez cztery lata była nieprzytomna. Słysząc kroki na korytarzu udaje, że nadal śpi. Do pokoju wchodzi Buck, pracownik szpitala, który pobiera od mężczyzn opłaty ze seks z nieprzytomną dziewczyną. Buck pozostawia klienta w pokoju, a gdy ten chce się zabawić, dziewczyna odgryza mu język. Po powrocie zabija także Bucka, gdy uświadamia sobie, że przez kilka lat on i sprowadzani przez niego mężczyźni wielokrotnie ją wykorzystywali. Z jego kieszeni wyciąga klucze do wozu. Chce jak najszybciej przystąpić do eliminacji zabójców, jednak nie jest to proste, ponieważ straciła czucie w nogach.

Po odzyskaniu pełnej sprawności, wyrusza na Okinawę, gdzie prosi mistrza mieczy Hattoriego Hanzō  o zrobienie dla niej specjalnej katany, mającej posłużyć do eliminacji pozostałych członków Plutonu. Hanzō, będący dawniej mentorem Billa, przysiągł kiedyś, że już nigdy więcej nie zrobi „rzeczy, która zadaje śmierć”, jednak sprzyja zamiarom Panny Młodej i zgadza się zrobić dla niej miecz. Po wykuciu broni Hanzō przyznaje, że jest to jego najlepszy miecz: Jeżeli w czasie twojej wędrówki na drodze stanie ci Bóg, pozna smak stali.

W dalszą podróż Panna Młoda wyrusza do Tokio, gdzie odnajduje O-Ren Ishii: pół-Chinkę, pół-Japonkę urodzoną w amerykańskiej bazie wojskowej. W dzieciństwie O-Ren została osierocona, ponieważ jej rodziców zabili członkowie Yakuzy.

Po latach O-Ren została „szefem szefów” tokijskiego podziemia. W nocnym klubie Dom Błękitnych Liści Panna Młoda zabija wielu ochroniarzy O-Ren (nazywających siebie Obłędem 88), aby ostatecznie stanąć twarzą w twarz ze swoją przeciwniczką, którą udaje jej się pokonać. Po całym zajściu wysyła do Billa okaleczoną Sofię Fatale (przyjaciółkę O-Ren), aby przekazała mu informację, że nadchodzi jego kolej.

Później Panna Młoda rozmyśla i postanawia najpierw zabić brata Billa – Budda. Mężczyźnie udaje się jednak zakopać kobietę żywcem w ziemi. Pannie Młodej udaje sie cudem przeżyć i wydostać. Tymczasem Budd próbuje sprzedać skradzioną jej katanę jednookiej Elle Drive.

Mam Talent !

Mam talent   

Program rozrywkowy o charakterze konkursu emitowany przez TVN, opierający się na licencji brytyjskiego formatu Got Talent. 

Jego celem jest wyłonienie zwycięzcy spośród osób prezentujących swoje możliwości artystyczne. Najwyżej oceniony talent w Polsce otrzymuje nagrodę w wysokości 100 000 euro, w II i w III edycji – 300 000 zł. O nagrodzie dla II lub III miejsca decyduje producent. Program prowadzą 

Marcin Prokop

 i 

Szymon Hołownia 

w jury zasiadają:

Agnieszka Chylińska

Małgorzata Foremniak

Kuba Wojewódzki

Jesienią 2011 zostanie wyemitowana 4 edycja programu.

Eliminacje 

Wiosną przed eliminacjami odbyły się castingi wstępne, które decydowały o zakwalifikowaniu uczestników do właściwych prezentacji przed jurorami, publicznością i kamerami. W drugim etapie przeprowadzonym latem w pięciu miastach Polski (w Katowicach, Gdańsku, Poznaniu, Wrocławiu, Warszawie), zaprezentowało się ok. 4000 osób/grup. 

Jury zakwalifikowało do następnego etapu 130. Decyzje jury zapadają poprzez wyrażenie akceptacji lub wydanie oceny negatywnej. Aby uczestnik został zakwalifikowany do kolejnego etapu konkursu, przynajmniej dwóch jurorów musi być "na tak". Jeśli któryś z jurorów uważa występ uczestnika za nieudany, naciska przycisk, który włącza czerwony krzyżyk (3 krzyżyki oznaczają koniec występu). 

Spośród 130 osób jury wybrało najlepszą czterdziestkę, która przeszła do półfinałów.